Eyton fluiteend

Fluiteenden gedijen over het algemeen goed, zowel in afgesloten verblijven als in parken met uitgestrekte watergebieden en voldoende natuurlijke schuilplaatsen. Buiten het broedseizoen zijn ze sociaal maar kunnen ze kleinere eendensoorten intimideren, daarom is het belangrijk om ze in ruime verblijven te houden waar andere vogels voldoende ruimte hebben om te ontsnappen. Tijdens extreme weersomstandigheden hebben ze beschutting nodig en wordt het aanbevolen om een goed beschutte ruimte met vorstvrije nachtverblijven te bieden, of voldoende bodembedekking en/of stro om op te staan, omdat fluit-eenden gevoelig zijn voor bevriezing. Ze kunnen vliegend worden gehouden in volières. Zorg ervoor dat er zitstokken zijn op een geschikte hoogte voor geknipte of geknipte vleugelvogels. Wat betreft voeding zijn drijvende pellets en graan geschikt. Ook groenvoer zoals sla, kroos en gras als afwisseling.

Het wordt gewaardeerd wanneer er verhoogde nestkasten beschikbaar zijn voor de meeste fluiteenden soorten, hoewel vogels met geknipte vleugels ook nestkasten op grondniveau kunnen gebruiken. Deze nestkasten kunnen boven water of op het land worden geplaatst. De eieren kunnen worden uitgebroed door krielhoenders en eendenkuikens kunnen worden grootgebracht door krielen. Veel soorten fluiteenden zijn succesvol door hun ouders grootgebracht in gevangenschap. Als je een paar fluiteenden in een afgesloten verblijf met hooggeplaatste nestkasten houdt, lukt het meestal wel om jongen groot te brengen. Het is echter belangrijk dat de fluiteenden van verschillende soorten in aparte verblijven worden gehouden om hybridisatie te voorkomen. Af en toe is er ook melding gemaakt van hybridevorming met de Rosy-billed pochard (Netta peposaca).

Eyton fluiteenden zijn sociale dieren en kunnen in groepen worden gehouden, of als individuele paren in grote verblijven met voldoende begroeiing om te broeden. Voor de winter hebben ze behoefte aan vorstvrije huisvesting en kunnen ze worden gehouden in volières. Hun dieet kan bestaan uit tarwe, drijvende pellets en groenvoer zoals sla, kroos en gras. In Australië worden ze beschouwd als gemakkelijk te verzorgen en geschikt voor beginners.

Het fokken van fluiteenden verloopt doorgaans het beste met een paar dat in een gemengde collectie gehouden kan worden, in plaats van een hele kolonie. Ze nestelen zich in lang gras of onder struiken, niet noodzakelijk dicht bij water. Ze maken ook gebruik van nestkasten op grondniveau, holle boomstammen, open trommels of vegetatie aan de voet van een boom. Fluit-eenden leggen gewoonlijk eieren van eind april tot juni en kunnen een vervangend legsel leggen als de eieren worden verwijderd of zelfs als de eendenkuikens op een later tijdstip worden weggehaald tijdens de opfokperiode.

Zowel kunstmatige broed als broedende eenden kunnen worden gebruikt. De jonge eendenkuikens hebben aanvankelijk veel warmte nodig en moeten worden aangemoedigd om te eten, bijvoorbeeld door een ander eendenkuiken. Aanvankelijk hebben ze de voorkeur voor drijvend voer, maar vanaf ongeveer een week oud kunnen ze ook voedsel uit een voerbak nemen.

Ouderlijke opfok kan gemakkelijker zijn; ouders verdedigen hun eendenkuikens krachtig. Een afgesloten verblijf vermindert het verlies door predatie in de eerste twee of drie weken.

Fluiteenden hybrideren doorgaans zelden, hoewel er af en toe meldingen zijn van hybridevorming met andere Dendrocygna-soorten. Er zijn hybriden waargenomen met de West Indian whistling duck (Dendrocygna arborea), Wandering whistling duck (Dendrocygna arcuata), Black-bellied whistling duck (Dendrocygna autumnalis) en Fulvous whistling duck (Dendrocygna bicolor).

De ideale relatieve luchtvochtigheid voor het uitbroeden van de meeste watervogeleieren is 55% voor grondbroeders en 40% bij holenbroeders. De temperatuur is meestal 37,4° C. Stel ventilatie in zoals aanbevolen door de fabrikant van de broedmachine. Eieren moeten minimaal 4 keer per dag automatisch of met de hand worden gedraaid. Naarmate de vrucht zich ontwikkelt, verliest het ei water en wordt de luchtzak groter. Bij normale ontwikkeling van een ei met een incubatietijd van 28-30 dagen neemt de luchtzak ongeveer een derde van het ei in beslag, dit bij drie dagen voor uitkomst. Reinheid is van vitaal belang en idealiter moet de luchtvochtigheid worden verhoogd tot 65% nadat de eerste tekenen van uitkomst zichtbaar worden.